Yuzun ko'r, qilmag'il mujgon-u xatt-u xolidin nola

Ki, bo'lmas xorsiz gul, dudsiz o't, dog'siz lola.

Chu men dur tishlaring hajridin o'ldum, ne osig' gar charx

Nujum ashkini yog'dursa boshimg'a uylakim jola.

Emas bir-bir sirishkim qonikim, ko'z mardumi solur

Iting ollida bag'rimni uzub pargola-pargola.

Labing obi hayotin Xizri xatting no'sh etar soat,

Hubob o'lmish ushoq bir-ikki, ani dema tabhola.

Yuzungdur uyla davri chatr aro, ey xo'blar shohi

Ki, bo'lmaydur qamar davrida hargiz uyla bir hola.

Yuziga, ey falak, ne zeb ber, ne husn sotqilkim,

Quyosh husnig'a ne mashshota hojatdur, ne dallola.

Piyola birla may og'zimg'a kuptin quyma, ey soqiy,

Ki, ul javharg'a go'yokim munosib kayl erur kola.

Base mushtoqing erduk dayr aro, kech kelding, ey mutrib,

Ki, sozing tarkidin bizga yangi oy bo'ldi har tola.

Bu bazm ahlig'a, bilkim, ofiyat juz bevafolig' yo'q,

Navoiy xoh lahni aysh tuz, xoh aylagil nola.